Bir yılı daha geride bırakmanın heyecanını yaşıyoruz. Sayılı ömür senelerimizden birini daha geride bıraktık. Kesin akıbetimize biraz daha yaklaştık. Gençlik günlerimize biraz daha “elveda”; ihtiyarlık günlerine biraz daha “merhaba” demenin zamanı gibi… Siyah saçlarımıza biraz daha akların düşmesi; mevcut akların biraz daha artması; bazılarının dökülüp tarihe karışması… Yılbaşı bu, işte…

Yılbaşı… Bir nevi muhasebe zamanı…

Başka milletleri ve dinleri taklit edip peşlerine düşme ısrarında olanların; bu ısrarın karşılığını bulacakları ayrı bir gerçek. Zira zarara kendi rızasıyla girenin lehinde düşünülmez. Bu tür taklitvari hareket ve yaklaşımlar konumuzun dışındadır.

Ancak her şeye rağmen: Yılbaşı bir dönüm noktası… Bu yüzden, böylesi gecelerde daha çok sefahate düşme yerine; tam aksine düşünüp tefekkür etmeye vakit ayırma durumunda olmamız gerekir. Öyle ya; -ikrar ya da inkâr edelim- bu hızlı gidişe “dur!” deme şansımız var mıdır?

Tefekkür ve düşünme ile geçirilen dakikaların pişmanlığı neredeyse yok gibidir. Kendilerini başıboş görenlerin içerisinde bulundukları durum ise içler acısıdır. Düşünmeyi iptal etme adına eğlence ve sefahate yönelerek hem ekonomik anlamda zarar etmekte hem de sıkıntılarına sıkıntı ilave etmek suretiyle şuur ve idrak mahrumiyeti yaşamaktadırlar.

“Helal dairesi geniştir, keyfe kâfi gelir; harama girmeye lüzum yoktur.”

Kimilerine göre “keyif” almanın yegâne şartı harama girmektir. Oysa helal alternatifler harama göre çok daha fazladır. Sadece içilen şeyler bakımından olaya bakacak olursak; içilebilen onca nimetler arasında haram olanların sayısı son derece azdır. Üstelik hem haram, hem zararlı… Zaten haram edilen nesnelerin tamamında mutlaka insanlığın hayrı ve iyiliği vardır. Yani bu yasak insanlığın faydasınadır. Kullanılmasında ise fert, toplum ve nesillerin zararı söz konusudur.

Şu halde, yılbaşında şuurumuzu iptal etmek de elimizde; ihya etmek de…

İsteyen yılbaşını vur patlasın, çal oynasın yaklaşımıyla değerlendirecek; her türlü sefaleti yaşayıp kendisine, ailesine ve ülkesine zararlı bir tavır sergileyecek; dileyen de yılbaşını bir muhasebe zemini kabul ederek, faydalı hizmet ve işlere imza atacaktır.

Öyleyse gelin hep birlikte bu geceyi muhasebe fırsatı olarak değerlendirelim; diyelim ki:

2012 yılına son noktayı koyduğumuz bu günde bu yılı nasıl geçirdik acaba?

Kaç fakiri doyurduk, kaç yetimi okşadık; hangi eğitim hizmetine ne katkımız oldu. Sonsuz hayatı saadetli yakalama adına ibadet ve sorumluluklarınızda bir ihmalimiz oldu mu acaba? Havasını teneffüs ettiğimiz bu topraklara karşı görev ve vazifelerimizin bilincinde miyiz? Ülke kalkınması adına kaç projeye yön verdik? Kısacası bizden beklenen beklentilerin yüzde kaçına cevap verebildik?

Dahası 2013 için neler düşünüyoruz?

2012’de yapamadıklarımızın bir envanterini yaparak telafi cihetine gidiyor muyuz? Ailemiz ve çoluk-çocuğumuz için neler planladık bu yıl?

Unutmayalım ki, söz konusu ettiğimiz şey, yegâne yedeksiz sermaye olan ömürdür, zamandır, vakittir. Öyleyse vaktimizin kıymetini bilelim; değerini bilmeyen ve dolayısıyla hasar ve ziyan içerisinde olan kimselerden olmayalım.

Son sözümüz Bediüzzaman’dan olsun; O, ne güzel söylüyor:

“Ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde fani dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme!”

2013 yılının, tüm insanlık için huzur, barış ve esenlik vesilesi olmasını diliyorum.