Kıymetli okuyucularım, ben şahsen yaşamım boyunca bilerek bir tek karıncayı bile ezmedim.

İsteyerek bir kuşun kanadını asla incitmedim.

Bir yudum suyum, bir lokma ekmeğim ve bir kısa yaşam için bu kör talihle her yaşta didindim, ürettim.

Kimseye minnet etmedim, kimseye boyun eğmedim.

Çiçekler hep dallarında kalsın istedim.

Ağacı, kuşu, toprağı, taşı ve de yağmuru, rüzgarı kardeş bildim. Çalışana, üretene alın terine sevgi besledim.

Nasırlı ellere, helal kazanca, emeğe saygı gösterdim.

Ecdat diyarı Urfa’yı ve güzel yurdum Türkiye’yi çok çok sevdim.

Kötüye, kötülüklere, gönlümde bir an olsun yer vermedim.

Ancak ve ancak;

Karnındaki pisliğe rağmen, içi boş başak gibi boynu dik gezenleri,

Ben bilirim hastalığına yakalanmış kıskanç dedikoducuları,

Sonradan görme görgüsüzleri,

Varyemez bencil cimrileri,

Megalomani
ve Mitomani hastalığına yakalandığının farkında olmayan ve bu nedenle
başkalarına üstünlük taslayıp horlayanları ve tepeden bakanları,

Çalışmadan üretmeden asalak gibi yaşayanları

Kadir bilmez, yediği kaba tükürenleri, vefasız nankörleri,

Yüzsüzleri ve bin yüzlüleri,

Hem tilkinin başı olup, hem de aslanın kuyruğu gibi davrananları,

Hele hele iğrenç riyakârları,

Hiç mi hiç sevmedim ama hiç sevmedim.

Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileği ile kalın sağlıcakla…