Çok iyi incelendiklerinde, bu güzel canlıların şaşmaz hafızaları ve doğal bilgileri olduğu anlaşılmaktadır.

Kendi dünyalarına göre varoluş sebeplerini çok iyi algılayıp, görevlerini aksaksız yerine getiren bu güzel canlıları, yalnız sevmek yetmez, onlarla dost ve arkadaş olmak, hatta saygıda göstermek gerekir.

Ağaç dikme mevsimindeyiz. Belediyemizin, Üniversitemizin, Çevre ve Orman Müdürlüğümüzün ve bir çok kamu ve sivil toplum kuruluşumuzun bu bağlamda faaliyetlerini duyuyor ve seviniyoruz.

Ama içimde bir korku var.

Ağaç dikmek kadar hatta daha önemlisi onları korumaktır.

Bu nedenle ağaçları ve çiçekleri ve tüm bitkileri candaş, yoldaş ve kardeş bilmek gerekiyor. Bunun içinde eğitimcilere çok çok büyük işler düşüyor.

Otu, ete çeviren kudrete sonsuz şükürler ve hamd ederken, düşünen canlılar olarak bu anlamda bize çok iş düşüyor.

Bugün için dünyamızı tehdit eden küresel ısınmanın getireceği olumsuzlukları, bilim adamları açıklıyorlar.

Ancak açıklama yetmiyor. Ciddi önlemler almak gerekiyor. Özellikle bu gezegende yaşayan bireyler olarak bu hususta ne yapabiliriz? Gibi bir soruyu gündeme getirmek ve açıklamak gerekiyor.

Örneğin; her birey bir tutam yeşil yetiştirebilir, bir ağaç dikebilir. Elektrik ampullerinin vatlarını küçültebilir. Kısaca yaşamın her boyutunda birey olarak israftan kaçınabilir.

Eğer gelecek kuşaklara yaşanabilinir bir dünya bırakmak istiyorsak, çevre bilincini en önemli öğreti olarak topluma anlatmalıyız.

Bu nedenle ağaca-kuşa, toprağa-taşa ve de böceğe-çiçeğe ve tüm yaratılmışlara selam ve saygılar olsun.

Bugünkü yazımızı Yunus’un bir dörtlüğüyle bitirmek istiyorum

Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileğiyle kalın sağlıcakla.