Kıymetli
okuyucularım, insan denilen bu muhteşem canlıyı tarif etmek, tanımlamak bana
göre çok zor bir husus gibi geliyor.

Acaba
diyorum, her fert ayrı ayrı kâinatın merkezi midir? Veya kendini öyle mi
sanıyor?

Bilemiyorum.

Dikkat
ettim, Ademoğlunun diğer canlılardan ayrılan en önemli özellikleri, her
fırsatta konuşuyor ve akıl satıyor olmalarıdır. Üstelik herkes kendi aklını
satıyor.

Israrla
başkalarının da almalarını istiyor.

Olmazsa
zorla kabul ettirmeye çalışıyor. Ama bu zorlamanın altında bireysel menfaatları
yatıyor ve ağır basıyor. Velhasıl insanı anlamak çok zor, bir şey.

Bakıyorsun
herkes savaşa karşı, ama öte yandan başta 
Irak ve Suriye olmak üzere dünyanın bir çok yerinde kanlı çatışmalar
oluyor.

İnsanlık
tarihini inceldiğimiz de görünen manzara hep aynı.

Gücü
elinde bulunduranlar kendilerini haklı bulmuşlar ve bu haklılıklarına inanarak
fikirlerini zorla veya ikna yoluyla kabul ettirmeye çalışmışlardır. Ama
meseleyi çözememişlerdir.

Eğer
çözmüş olsalardı, bugün Dünyadaki fotoğraf böyle mi olurdu.

Şu
an bu gezegende 7,2 milyar insan yaşıyor, bunlara yetecek yaşam enerjisi doğa
da fazlası ile var.  Ama  7 milyar 200 milyon  insanın neredeyse yarısı aç ve perişan bir
halde sürünüyorlar ve korku içinde yaşıyorlar. Suriye, Irak, Etopya, Tanzanya,
Ruanda, Bangladeş, Filistin, Sierra Leone, Afganistan ve Dünyanın birçok
bölgesinde çocuklar gıdasızlıktan, ilaçsızlıktan ölüyorlar. Ama öte yandan bu
çirkinliklerin sorumluluları hala konuşuyorlar ve hala akıl satıyorlar, kendileri
keyif içinde Dünyayı kandırmaya çalışıyorlar.

Bu
sabah bir televizyon kanalında dinledim. Geçen yıl  dünya silah giderleri  1 trilyon 750 milyar dolara ulaşmış. 

Acaba
bu para insanlığın yücelmesine ve mutluluğuna harcanmış olsaydı, Dünyadaki
bugünkü dramatik ve trajik tablo yaşanıyor olabilir miydi?

Bu
konuda gelişmiş ülkeler fazla konuşmasınlar, fotoğraf ortadır ve görünen köye
de kılavuz istemez.

Bu
bağlamla ilgili yıllar önce yazdığım bir şiiri siz değerli Hizmet okuyucuları
ile paylaşmak için yorumlarınıza sunuyorum.

 

BU
NASIL İŞ

Herkes
akıl satıyor,

Alanı
hiç görmedim.

Böyle
gelmiş böyle gider,

Bu,
nasıl iş bilemedim.

 

Tarihin
de insanın

Yarası
hep, kanıyor,

İhmal,
ihanet, yalanlarla doluyor.

Beş
kıtada ademoğlu birbirini kırıyor,

 

Ne
acıki içindeki bu vahşeti

Hiçbir
fikir yenmiyor.

Kaldı
ki aynı vardan var olmuşuz.

Gelin
canlar düşünelim,

Sevgi
bağından derelim,

 

Ağacı
kuşu, toprağı taşı,

Kardeş
sayalım.

Sevelim,
sevilelim.

Sevgi
emektir,

 

Sevgi
kutsaldır bilelim.

Her
varlığı dost tutup özdeş olalım.

şu
kısacık güzel yaşama

Temiz
geldik, temiz gidelim.

 

Dürüst
ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok
olması dileğiyle kalın sağlıcakla.