Bu
duruma göre, diyebiliriz ki; Yaşam yaşanarak öğrenilir.

Örneğin;
kafeste doğup büyüyen bir aslan avlanma tecrübesi olmadığından kafesin dışına
çıktığında avlanma yeteneği gelişmediği için aç kalır, ayrıca kendini savunma
pratiği gelişmediğinden doğada yaşayan bazı tilki ve çakallardan çok da dayak
yiyebilir.

Bu
bağlamda insan denilen canlı da bu değerlendirmeden soyutlanamaz. O da bu
tecrübe kurallarına tabidir.

Zira
insanın doğduğu andaki iç beyin bilgileri ancak adına korteks dediğimiz dış
beyin öğretileri, yani yaşam tecrübeleri ile pozitif bir anlam kazanır ve
mükemmeli yakalar.

Örneğin;
Mimar Sinan’ın çıraklık, kalfalık ve ustalık eserlerim dediği yapılarını bir
inceleyin, gerçekten tecrübelerinin doruk noktasına vardığı ustalık dönemine
ait eserler birer şaheserdir.  

Bu
nedenle tecrübe mükemmel bir yaşam için şarttır.

Gerçekten
de; mecaz anlamda ifade edilen “İnsana
ihanet etmeyen tek dost tecrübedir” sözü doğrudur. Ama tecrübeyi
taçlandıran da çok boyutlu eğitim ve öğretimdir.

Bu
nedenle; her meslek için eğitim ve öğrenim çok önemlidir. Tecrübe ve iyi eğitim
her meslek için başarının adeta tek anahtarıdır. Onun için Atalarımız , “Hiçbir
kuş tek kanatla uçamaz” sözünü boşuna söylememişlerdir.

Ben
şahsen memuriyet dışında esnaflık ve üreticilik de yaptım. Bu nedenle diyorum
ki; kişiler Akademik bilgilerinin yanı sıra, ancak engin bir tecrübeyle pozitif
anlamda mükemmeli yakalayabilirler.

Bildiğiniz
gibi tecrübenin anahtarı ise, bireyin tevazu sahibi olması ile doğru
orantılıdır.

Bu
bağlamda; zaman zaman sayıları az da olsa ilimiz Urfa’da bu tevazu anahtarını
kullanmasını bilmeyen bazı meslek erbaplarına rastlıyorum. Onların bu boş
böbürlenmelerine içten içe gülerken, yıllar önce memuriyet döneminde tanıdığım,
sevip saydığım Kâzım isimli bir ağabeyimin bu tür kimselerin yüzlerine karşı
söylediği bir sözü hep hatırlarım; “BEN
İLKİN SENİN KADAR OLDUM. SONRA KENDİM KADAR OLDUM”

Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride,
kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileği ile kalın sağlıcakla…