Sinema perdeleri:
Kışlık ve yazlık sinemalarda beyaz perdelerin çoğu duvar üzerine düzgün bir sıva ve kireç badanadan yapılırdı.
Sinema perdelerinin hemen önünde de sahne vardı. Urfa’da tiyatro binası, kültür salonu olmadığından dolayı bu sahneler de tiyatro, müsamere ve  konserler yapılırdı.
Sahneyi kapatan kalın kumaştan yapılan perdeler vardı. Bu perdeler önceleri insan gücüyle açılır, kapanırdı. Sonra elektrik motoruyla bu işlem yapıldı. Atlas Sinemasında güzel bir perde yapılmıştı, film bu perde üzerinde başlar, perde yavaş yavaş açılır ve beyaz perde görülürdü.
Yazlık sinemaya Urfalı aileler çok giderdi. Güzel film geldiğinde  loca biletleri iki-üç gün öncesinden alınırdı. Localarda dört sandalye vardı. Kalabalık olunca bir-iki sandalye daha ilave edilirdi.
Sinemalarda iki film birden oynatılırdı. Film biri güzel, diğeri ise vasat olurdu. Her film arasında beş dakika ara verilirdi. Bu arada salon içerisinde su, gazoz, çerez, simit satılırdı. Kışlık sinemalarda pazar günü beş film birden oynatılırdı.  Sabah saat 9’da başlar, akşama kadar sürerdi.  Gençler, çocuklar ve askerler bu günün müşterileriydi.
Çarşamba ve Cumartesi gündüz matineleri yalnız bayan ve öğrencilereydi. O günler öğlen sonrası okul yoktu.  O tarihlerde  (Cumartesi günleri öğlene kadar Okul ve Devlet daireleri açıktı.) Sinema salonlarını bayanlar ve öğrenciler tıklım tıklım doldururdu.
Türk filmlerinin hepsi siyah-beyazdı. Türkiye’de ilk defa Zeki Müren’in bir filminin son yarım saati renkli olarak çekilmişti. Kışlık Türkmen Sinemasında oynatıldı.
O tarihlerde çevrilen filmlerin sonu dramla biterdi. O  zamanın insanları daha yufka yürekli mi desek, daha insancıl mı desek, sinemaya  sanki ağlamak için gelirlerdi.  Film boyunca bayanların elinden mendil düşmezdi.
Tahtacı…
Her sinemanın bir tahtacısı vardı. Tahminen 150 cm. Yüksekliğinde, 125 cm. Eninde ince ve hafif ahşaptan yapılmış bir pano üzerine o gün oynatılan filmlerin afişleri yapıştırılırdı. Tahtacı denilen bir genç tahtayı arka kısmındaki sapından tutarak omuzuna alır, diğer elindeki boru ile mahalle, mahalle dolaşarak oynatılan filmin reklamını yapardı. Örneğin; “Bugün saat iki de İnci Sinemasında iki film birden.. Bülbül yuvası… Başrolde oynayanlar; Belgin Doruk, Göksel Arsoy… Aşk, macera, heyecan, entrika hepsi bu filmde..”. Ve ikinci filmin tanıtımı…
Güzergahları da On iki Eylül caddesinden başlar, Balıklıgöl’e gider, ya Büyükyol’dan döner veya Haşimiye, Sarayönü’nden döner, sinemaya  gelirlerdi. Ayrıca sinemanın önünde de afiş tahtası vardı. Orada da oynatılan filmin  afişleri asılırdı.
Sinema önünde film başlamasına yarım saat kala çığırtkanlar boru ile filmin reklâmını yapardı; “Koş vatandaş koş.. Başlıyooor, başlıyor… Koş vatandaş, kooş.. Iki film birden..” Ayrıca artisler ve filmin aşk, heyecan, macera gibi özellikleri sayılırdı..
Bizim gençlik kuşağımızda sinemalar en parlak devrini yaşıyordu. Bizler de sanki tiryaki olmuştuk. Haftada en az iki sinemaya gider, dört film izlerdik. Kışlık İnci, Atlas, Türkmen sinemalarına gelen kaliteli filmleri kaçırmazdık.  Tabi ki bizim bilgi ve kültürümüze bu filmlerin çok tesiri oldu.
Film oynatılırken sigara içmek serbestti ve çok sigara içilirdi. İkinci filmin sonunda dışarı çıktığımız zaman üstümüz-başımız sigara kokardı. Sinema salonlarında sigara içme yüzünden Urfa’da ve Türkiye’de bir çok sinema salonu yanmıştır.
Bir anekdot:
Urfa sinemalarını yazarken bir anekdotumu da eklemek istiyorum.
Galiba 1953-1954 yıllarıydı. Vatan İlkokulu’nda  okuyordum. Okulumuzun karşı tarafında İsmet İnönü İlkokulu açıldı. Bir gün sınıfımızı topluca İsmet İnönü İlkokulu’na götürdüler. Bir sınıf içerisine kara tahta önüne beyaz perde çekmişler, pencereleri ışık almayacak şekilde kapatmışlar, arka tarafta da küçük bir film gösterme makinesi koymuşlar. Öğretmen Şaban Özbek bize o sınıfta bir çizgi film oynatmıştı. O günü hiç unutmam.
Sinema devri kapandı…
Porno filmler gösterime girince ailelerin ayakları sinemalardan kesildi. Medeniyetin getirdiği yenilikler, Televizyon başta olmak üzere bilgisayar, CD, videolar filmleri evlere getirdi ve maliyeti ucuzlattı. Bu nedenle Urfa’da, Türkiye’de ve diğer ülkelerde sinema salonları bir bir kapandı. İnsanlarda sinema tiryakiliği kalmadı.
Bu gün açık olan salonlar da komadadır. Yakın bir zamanda onlar da kapanacak, sinema salonları tarih olacaktır.

Not: Gazetemizde dört gündür yayınlanan “URFA SİNEMALARI” hakkındaki yazımla ilave edilecek tarihi bilgi ve elinde belge olan okuyucularımdan istifade etmem için Hizmet gazetesine veya 0 532 552 06 07 nolu telefonumdan bana ulaşmalarını dilerim.