Kıymetli okuyucularım, rivayet
olunur ki, adamın biri çok az olan parası ile küçük bir toprak parçası alır.

Aldığı
tarla taşlık, çukur ve tikenli bir yerdir.

Adam
uzun bir uğraşla bu tarlayı taşdan dikenden temizler, çukur yerleri toprakla
doldurur ve tarlayı sürerek ekime uygun bir hale getirir.

Ancak
bu arada da çok yorulmuştur.

Biraz
dinlenmek için bir taşın üzerine oturur ve tarlasına bakarak, şöyle seslenir:

Ey
toprak, şimdi yeni benim oldun der.

Birkaç
kere bu seslenmesini sürdürünce toprak dile gelir.  İlkin bu adam çok yoruldu onu üzmeyeyim diye
sana cevap vermedim ama sen çok ileri gittin. Bak beni iyi dinle. Bana senin
gibi yüz binlerce kişi “Benim oldun” dedi ama ben senden evvelkilerin hiç
birinin malı olmadım. Aksine hepsi benim malım oldu. “Unutma sen de Benim malım
olacaksın” der.

Aslında
bu kısa öyküden çıkarılacak çok ders vardır. Tabi ki alana.

 

Bakınız
Yunus Emre de bu konuda neler söylüyor:

 

Mal sahibi mülk sahibi

Hani bunun ilk sahibi

Mal da yalan, mülkte yalan,

Var biraz da sen oyalan

 

Bu
manada bir anonim şiir de Urfa Bediüzzaman kabristanındaki bir mezar taşında
yazılıdır:

Çeşm-i
ibretle nazar kıl; bu dünya misafirhanedir.

Hiç
mukim adem bulunmaz, ne acib kâşânedir.

Bir
kefendir sermayesi, akıbet şah-ı geda

Pes
buna mağrur olan, mecnun değil, ya nedir?

 

Dürüst
ve şeffaf bir toplumda, lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok
olması dileği ile kalın sağlıcakla…