Kıymetli okuyucularım, 
adet edinmişimdir. Urfa’da bulunduğum zamanlarda sık sık Harran
Kapı’daki Aile Mezarlığımızı ziyarete giderim. Üç yüz yıllık mezarlıkta,
babamın ve onun babasının babası olan dedelerimin, ninelerimin, amcalarımın
terki hayat etmiş olan amca çocuklarımın ve oğlum Mahmud’un kabirlerini ziyaret
eder, fatihalar okurum.

Çok değil, elli-altmış yıl önce beraberce gezdiğim, gülüp
eğlendiğim yakınlarımın terki hayat etmeden önceki hallerini hatırlar ve de çok
üzülürüm.

Ancak ben de er geç onların yanına gideceğimi düşündükçe de
biraz teselli olurum.

“Bütün canlılar ölümü tadacaktır” ayeti kerimesi gerçekten
inanan kişiyi çok rahatlatır.

Aslında mezarlık ziyareti kişiyi düşündürür ve çok
sakinleştirir. Günlük yaşam stresinden bir nebze de olsa kurtulmasına vesile
olur.

Sevgili okuyucularım, bu manada büyük Ozan Yunus Emre’nin çok
anlamlı bir şiiri var.

Kıymetli yorumlarınıza sunmak için aşağıya aktarıyorum.

 

GİBİ

Geldi geçti ömrüm benim

Şol yel esip geçmiş gibi

Hele bana şöyle gelir

Şol göz yumup açmış gibi

 

İş bu söze hak tanıktır.

Bu can gövdeye konuktur.

Bir gün ola çıka gide

Kafesten kuş açmış gibi

 

Miskin Ademoğulları

Ekinlere benzer gider

Kimi biter kimi yiter

Yere tohum saçmış gibi

 

Bu dünyada bir nesneye

Yanar içim göynüm özüm

Yiğit iken ölenlere

Gök ekini biçmiş gibi

 

Bir hastaya vardın ise

Bir içim su verdin ise

Yarın onda karşı gele

Hak şarabın içmiş gibi

 

Bir miskini gördün ise

Bir eskice verdin ise

Yarın anda karşı gele

Hulle donum biçmiş gibi

 

Yunus Emre bu dünyada

İki kişi kalır derler

Meğer Hızır İlyas ola

Abı hayat içmiş gibi

 

Hulle: Cennet giysisi

Ab-ı hayat: Ölümsüzlük suyu

Şol: O

Ol: Şöyle

 

Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde
olan dostlarınızın çok olması dileğiyle 
kalın sağlıcakla.