Bu köşeden defalarca yazdım.  “Lütfen çöpe ekmek atmayalım” diye, adeta yalvardım.

Ama nafile, yine çöpe ekmek atıldığını görüyor ve çok üzülüyorum.

 

Kuşkusuz, bizim yazılarımızı sınırlı sayıda insan okuyor. Aslında Ekmekle ilgili ve kıtlık yıllarındaki yaşanmış acıklı olayları bilen biz yaştakilerin sayısı da artık tükenmek üzeredir. Demek ki yeni nesil, kıtlıkla ilgili bazı gerçekleri bilmiyor.

 

Rahmetli babam bize her zaman şu nasihatta bulunurdu. “Ekmek kutsaldır. Ekmeğin kıymetini bilin. Aç adamın ızdırabı çok elimdir. Cenabı Allah (cc) bizi açlıkla terbiye etmesin” derdi. 

Gerçekten biz bu terbiye ile büyüdük. Yerde kazara düşmüş bir ekmek parçası görsek hemen onu kaldırır, öpüp başımıza koyardık. Eğer yerden kaldırdığımız parça temizse üfürür, tozunu aldıktan sonra yerdik. Yok parça çok kirliyse onu da kuşlar, karıncalar yesin diye duvar deliklerine veya dama atardık.

 

Geçenlerde ulusal televizyonların birinde günde ondört milyon ekmeği çöpe attığımız belirtiliyordu.

 

Bu haber karşısında tüylerim diken diken oldu.

 

Demek ki, bu ülkede bazı aymazlar her gün en az yedi milyon lirayı israf edip çöpe atıyorlarmış. Varın senelik olarak zararı siz hesaplayın. Halbuki bu paralarla kurulacak fabrikalarda yüz binlerce işçi çalışabilir.

 

Biz yaştakilerin nüfus cüzdanlarında karne ile ekmek verildiği günlerin mühürleri vardı. Amcam Nuri ağlayarak anlatırdı. Harbi Umumi yıllarında yaşanan kıtlık günlerinde, bir keresinde atının dışkısındaki hazım edilmemiş arpa tanelerini seçip yıkadıktan sonra bir teneke üzerinde kızartıp yemiş..

 

Öte yandan bu gün yeryüzünde iki milyar insan açlık çekiyor. Biraz da onları düşünelim. Kaldı ki, bir dilim ekmek bile bir çok emekçinin bin bir emeği ile meydana geliyor.

Bu nedenle; bu kutsal nimeti israf etmeden tüketelim ve böyle güzel bir ülkede doğduğumuz için de kendimizi şanslı sayıp, Allah’a şükür ve hamd edelim.

Son söz olarak da diyorum ki; kıymetli okuyucularım ve bizi İnternetten takip eden yurdumuzun güzel insanları olan siz; “HANIMEFENDİLER VE BEYEFENDİLER, LÜTFEN ÇÖPE EKMEK ATMAYALIM”

 

Dürüst ve şeffaf bir toplumda, lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileği ile kalın sağlıcakla…

 

ınsanoğlunun yerleşik alanda toplu olarak yaşaması ve uygarlaşma süreci, tahıl tohumlarını ekip biçmesi ve yeterli düzeyde üretmesi ile mümkün olmuştur.

Ekmekte, bir tahıl ürünü olan buğdaydan üretilmektedir.

şimdilik ucu, ucuna kendi kendine yetecek kadar buğday üreten şanslı ülkelerden biriyiz.

ışte bugün, mahallelerde, sokaklarda çöp bidonları kenarına iliştirilmiş ve bazen de içine atılmış bayat ekmek poşetlerini gördükçe, yukarıda bahsettiğim kendi, kendine yetme şansını zorladığımıza ve yitirmeye başladığımızın karamsarlığına kapılıyorum.

Çöp bidonları kenarına ekmek poşetlerini asanlar, akılları sıra manevi sorumluluktan kurtulup, hayvan besleyicilerinin bu poşetleri aldıklarını varsayarak, boş ve yanlış bir şekilde teselli olmaktadırlar.

Ayrıca, bayat ekmekler kısa zamanda poşetlerin içinde küflenmektedir. Bu kişiler ‘aflatoksin’ gibi çok zararlı bir bakterinin hayvan ürünleri aracılığıyla insanlara geçtiğini de bilmemektedirler.

Öte yandan, şu an Dünyamızda yaşayan 6,5 milyar insanın 5/3 yoksulluk içinde, 5/1 ise açlıkla mücadele etmektedir. Her gün bu arz kürede binlerce insan açlıktan ölmektedir. Ülkemizde de yoksulluk sınırında yaşayan bir çok aile vardır.

Hal böyleyken bilinçsizce ve sorumsuzca ekmek israf etmek ve çöpe atmak acaba ne anlama geliyor?

Bence büyük bir sorumsuzluktur. Doğrusu aklım almıyor. Biz yaştakiler ekmeğin kıymetini bilerek büyüdü.

Bu manada, kıtlık yıllarındaki ibret veren acı hatıraları hep yaşayanlardan dinledik. Kıtlıklarla ilgili bir çok belgesel nitelikteki kitaplar okuduk.

Rahmetli babam, “ekmek namus kadar kıymetli, mushaf kadar kutsaldır” derdi.

ıyiki de babam, bu mübarek yiyeceği çöpe atanları ve lüks lokantalarda peçete gibi ağızlarını ekmekle silip temizleyenleri görmedi.

Yiyeceğimiz kadar ekmek alsak ve bayatlamış olan ekmekleri de buzdolabında saklayıp sonra kullansak ne olur sanki.

Unutmayalım ki, binlerce emekle üretilen ve milli bir servet olan ekmeğimizi lütfen çöpe atmayalım, atanları da nazikçe uyaralım.

Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileğiyle kalın sağlıcakla.