Necla Cevheri Saatçi
7 Mayıs 2007
Aramızda kocaman bir nehir olduğunun düşünün. Nehir üzerinde bir köprü. Bu köprü elinizde tuttuğunuz gazete veya bilgisayarınızın mouse olsun . Yazıyı okuyor iseniz köprüye adım atmış olursunuz.
şu kocaman fani dünya da yaşamımız bir gün son bulacaktır. Mezarlıkların önünden geçerken bir düşünün. Bir parçacık kara toprağın altında kimler yok ki. Devrin en meşhur alimleri, paşaları, beyleri, en zenginleri, en fakirleri.
Hepsi bu türlü imkânını ve imkânsızlığını geride bırakıp, bir parçacık kefen ve toprak parçasına razı olmuşlar. Yaşamın bu kadar kısa oluşu ve giderken her şeyin geride bırakılmış olması dolaysıyle, yaşadığımız ana önem vermeliyiz.
Daha iyi yaşam şartlarına sahip olmak için verilen hayat kavgasına kendinize zaman ayırın.
Özlediğiniz bir yakınınıza veya dostunuza oturup mektup yazın. Yüreğinizden dökülen sıcacık sözcüklere yer verin. Mektubunuz sayesinde yazdığınız veya yazamadığınız her duyguyu ve sözcüyü anlayacaktır, karşınızdaki. Mektubunuz aranızdaki maddi uzaklıkları kısaltan bir köprü olacaktır.
Bir çocuğa şeker vererek, onu mutlu edin. Gözlerindeki ışıltıyı, yüzündeki gülümsemeyi izleyin. Sıcacık teşekkürünü hissedin ta içinizde.
Oturup güneşin doğuşunu veya batışını izleyin. O, azametli, dünyada yaşayan tüm canlıların ışığına ve ısısına muhtaç olduğu güneşin mütevaziliğinin farkına varın. Kendisine yüklenen görevi en iyi şekilde yapmış olmasının verdiği haklı gururunu aklınızdan geçirin.
Dünyanın ebedi olan ahiret hayatına ulaşmak için uzun bir köprü olduğunu düşünmeli. Bu önemli köprünün temellerini iyi atmalı ki güçlü ve sağlam olabilsin. Bundan dolayıdır ki tüm yaratılanları sevmeli yaradan dan ötürü.
Masmavi gökyüzü altında nefes alabilmenin, renk renk açmış çiçekleri görüp, kokusunu, duyabilmenin, onlara kendi ayaklarımızla gidebiliyor olmanın farkına varmalıyız. Bu güzellikler sahip olduğumuz ama önemini unuttuklarımız olmamalı.
Hayatla köprülerimizin sağlam ve zarif olması dileğiyle.
Haftanın Kitabı: Kutadgu Bilig’den “Yusuf Has Hacib”
Haftanın Sözü: Bugünü kullanış şekliniz, yarının sizi nasıl kullanacağını gösterir. (Latin atasözü)