“ilm bir lucei be sahildir,

anda alim geçinen ise cahildir.” demiştir.

Yani sahili olmayan bir denizde ben biliyorum demek cehaletten başka birşey değildir. Çünkü insan denilen canlının bu manada kısa yaşamı süresince sürekli öğrenmeye muhtaç olduğu gerçeği yatar.

Bu hakikate rağmen “ben biliyorum” diyen kişi artık öğrenme arzusunu kaybetmiş demektir ki, işte bu davranış onu yanlışlara götürür, kibirli kılar ve sevimsiz bir hale getirir.

Bu konuda büyük Ozan Yunus’un bir şiirini yorumlarınıza sunmak ve sizlerle paylaşmak istiyorum.

“ ılim ilim bilmektir

ılim kendin bilmektir

Sen kendini bilmezsen

Ya nice okumaktır.

Okumaktan murat ne

Kişi Hak’kı bilmektir

Çün okudun bilmezsen

Ha bir kuru emektir

Okudum bildim deme

Çok tâat kıldım deme

Eğer Hak bilmez isen

Abes yere yelmektir.

Dört kitabın ma’nisi

Bellidir bir elifte

Sen elifi bilmezsen

Bu nice okumaktır

Yiğirmi dokuz hece

Okursun uçtan uca

Sen elif dersin hoca

Ma’nisi ne demektir

Yunus Emre der hoca

Gerekse bin var hacca

Hepisinden iyice

Bir gönüle girmektir.”

Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileğiyle kalın sağlıcakla.