Sana büyük bir sır söyleyeceğim ZAMAN SENSİN diyor Louis Aragon ve o güzel şiirini;
“Çabuk geçen zamandan, yavaş geçen zamandan,
senden korkuyorum
Ölmek daha kolaydır sevmekten
Ben de bu yüzden yaşamak için yırtınıyorum
Sevgilim.” Diye bitiriyor.
Zaman görünmez, rüzgar görünmez, fakat rüzgar gibi geçer zaman.
Bir zamanlar hep okuduğum ve şimdi günlerdir düşündüğüm fakat özgün dizelerini bulamadığım bir şiir vardı. Sanki “bir yıl daha geçti/ daha dün ağır aksak giderken yaşam / yumurtalar kavruldu kızgın güneşte.” gibiydi o direniş şiiri.
Zaman rüzgar gibidir; geçer gider.
Şimdi acısı daha fazla bir yıl daha geçip gidiyor.
Geçen yıl köşemde O. Henry’nin o görkemli, o aşk dolu “Magi’nin Hediyesi” öyküsüne yer vermiştim. Della ve Jim birbirlerini o kadar çok severler ki, birbirlerine Noel hediyesi verebilmek için en değerli eşyalarını feda ederler.
Magi’nin Hediyesi’nin sonunda Della ve Jim, birbirleri için aldıkları hediyelerin kullanılamayacağını fark ederler. Della,Jim’in saatine zincir alabilmek için olağanüstü güzellikte saçlarını kesip satmış,
Jim ise Dellanın saçlarını kestiğinden habersiz saatini satıp Della’ya saç tokası almıştı. Bu yoksul eşler noel için birbirlerine aldıkları noel armağanlarını kullanamayacaklardı ancak birbirlerine duydukları sevgiyi sonsuza taşıyacaklardı.
Geçen yıldan sonra 2024 yılında “Yeni yıl ve sevgi dolu bir yaşam.” başlıklı yazımı okuyorum;
“Önce sabaha karşı bir yağmur çiseledi. Sonra yağmur durdu ve bulutların arasından çıktı güneş. Hafiften de bir rüzgar esmeye başladı. Tertemiz pırıl pırıl bir hava. Yeni yılın ilk günleri sanki kırlara koşacağımız ilkbahar günleri gibiydi.
Önceki yeni yıllarda beyaz bir zaman başlardı, pencereden kar tanelerini izlerdik, sokağa çıktığımızda üşürdük. Beyaz bir zaman içinde, yaşamımızda beyaz bir sayfa düşlerdik.
Yılbaşı için sevdiklerimize göndereceğimiz kartları özenle seçer PTT ye koşardık. PTT dedim de anımsadım; yılbaşı gecelerini evde geçirenlerin de esprisiydi PTT: Pijama, terlik, televizyon.
Bugün ilk gün, yarın ilk hafta, sonra ilk ay ve sonrasında yine “nasıl da rüzgâr gibi geçti yıllar” diye geçmiş zamanların anıları ile avunacağız.
Bazen geriye dönüp de geldi de geçti ama deldi de geçti deriz. Çünkü bir türküde söylendiği gibi:
-Bu dağlar kömürdendir/Geçen gün ömürdendir/Feleğin bir kuşu var/Pençesi demirdendir”.
Beyaz bir zaman içinde, beyaz bir sayfa açmak her yeni yılda yaşadığımız tatlı bir düştür. Yeni ufuklar,yeni umutlar, yeni bir mevsim, yeni bir ışık …
Burhan Mendi’ye göre de yaşam bir şarkıdır:
‘‘Bir şarkıdır yaşam
Her gün bir parçası çalınır içimizde
Bitse de bitmese de…’’
O halde artık şu gerçeği görmeliyiz; Geçen gün ömürdendir ve her geçen gün içimizde yaşam denen şarkının bir parçası çalınır.
Üzgünüm ama şarkılarımızın, azı tatlı şeyler söyler, çoğu acı .
Yani bir bakıma zaman gelip de geçer, delip te geçer.
Yunus Emre’nin dizeleri ile:
“Gelen gideni görmez
İki kapılı handır bu.”
Ve biz bu iki kapılı hanın uzun ince yolunda Veysel’in deyişiyle “gideyoruz gündüz gece”
Evlere, sitelere bakıyorum. Yılbaşı ışıkları bir yanıp bir sönüyor. Dışarıda ışıklar yanarken, evlerdeki karanlığı göremeyiz.
Bir yıl daha geride kalıyor. Zaman içinde kimler geldi, kimler geçti.
Bilinen bir gerçek var; bu dünyaya gelen hiçbir canlı, bu dünyada sonsuza kadar kalamıyor.
Geçip giderken bu dünyanın yüzünü gözünü yırtmadan, daha fazla kirletmeden, yakıp yıkmadan aldığımız emaneti gelecek kuşaklara
bırakabilecek miyiz?
Gelin hiç olmazsa bir gün için Lamartine’in , “Göl” şiirindeki :
“Zaman, dur artık geçme; bahtiyar saatler, siz
Akmaz olunuz artık;” dizelerini ve umutsuz-karamsar günlerimde hep andığım Lübnanlı yazar Amin Maalouf’un o sözlerini kendimizi kandırmak pahasına bir an için unutalım:
“Ama beklediğim yarınlar dünde kaldı. Hayır kızım, bir daha hiç gelmediler.”
Sevgili okurlarım mutlu yıllar diliyorum ve yeni yılınızı kutluyorum.
0 Yorum