Yüce Allah, kendisine itaat etmeyi emir buyurmanın hemen akabinde ana-baba hukukuna dikkat çekmekte ve onlara en ufak bir üzüntüyü dahi yaşatmamak gerektiğini net bir şekilde vurgulamaktadır. Onların haklarını ifa etmek son derece zordur. Özellikle anaların, çocukları uğruna çektikleri sıkıntı izahtan varestedir. Onları yılda sadece bir gün hatırlamanın yetersizliğini bilmemiz gerekir. Fakat “tamamı elde edilemeyen büsbütün bırakılmaz” kuralı gereği bu gün bile hiç yoktan iyidir.

Efendim geçen 10 Mayıs günü anneciğime ithafen “Sevgili Annem” başlığı ile kaleme aldığım duyguları siz değerli okurlarımla paylaşmak istedim:

 

Bizleri dünyaya sensin getiren

Sen dünya meleği sevgili annem

Büyüten okutan topluma katan

Emeğin çok aziz; sevgili annem

 

Aç kaldın doyurdun sen hep bizleri

Uykusuz geçirdin sen geceleri

Mübarek simanda rahmet izleri

Seni çok özledim sevgili annem

 

İlk hocam sen oldun, Kur’an okuttun

Mevlid derslerini güzel bellettin

Akide dersini tam ezberlettin

Çalışıp yoruldun sevgili annem

 

Evin direğiydin haşmetli sütun

Bize temel azık mübarek sütün

Sürekli zihnimde kıymetli notun

Şefkat abidesi sevgili annem

 

Dört kardeş içinde sendin en büyük

Sırtına yüklenmiş çok ağır bir yük

Zahmetin çok fazla beklentin küçük

Şükrün zirvesinde sevgili annem

 

Köyün şartları çok ağır ve zevkli

Şehir rahattır da annem kederli

Çünkü anneciğim çok hareketli

Şehirde çöktün sen sevgili annem

 

Köyümün toprağı mübarek mekân

Unutmuyor annem orayı bir ân

Köyden uzak kalan annem perişan

Toprağın anası, sevgili annem

 

Tembellik nedir ki, hayatta bilmez

Çalışkan bir insan, o hiç usanmaz

Çilekeş ve sırdaş o hiç nazlanmaz

Sabır timsalidir, sevgili annem

 

Bir buçuk yıl oldu babam gideli

Babamız da sensin sevgili annem

Öpmek istiyorum mübarek eli

Sen uzaklardasın sevgili annem