Duruşmalara genelde geç gelmesi alışkanlığıydı. Ancak ne Avukat arkadaşları ve ne de Mahkemeler asla yadırgamazlardı bu durumu. Onun için bir eksiğidir  demezdik. Bunu Hakimler de  bildiğinden esprilerle geçiştirilirdi.

Çeşitli hastalıklardan şikayetçi olmasına rağmen asla alenen yakınmazdı.İman ve inanç sahibi birisiydi. Nur içinde yatsın. Son zamanlarda dahi biz yakın arkadaşları olarak moral bozukluğunu sorduğumuzda sıkıntılarını ölçülü yansıtırdı. Bazı ailevi miras meselelerindeki olumsuzluklar son şikayetleriydi. Biz tabiidir ki işin iç yüzünü öğrenmek ya da ilgilenmek durumunda değildik. Sadece Akyüz ailesi için barış temennisinde bulunurduk.

Bakın insanoğluna pişmanlık fayda sağlamaz. Gençler hiç olmazsa iyi örneklerle yaşasınlar. Ölümün her zaman yanı başımızda yakınlarımızı götürdüğünü görmek buna yetmez mi?.Sadece keşke bütün bunlar olmasaydı da Halil Akyüz huzur içinde ölmüş olsaydı demek geliyor içimizden..Hastalanıp  komada geçirdiği on günden sonra aramızdan ayrılışının acısı unutulmaz acı hatıra olarak yaşayacaktır.
Hiç kimsenin halkın veya meslektaşı Avukatların Halil Akyüzden şikayetçiyim dediğine rastlamadık. Soğuk kanlı güler yüzlü hoş görülü tavrıyla Baro Salonumuzdaki sevimli şakalarıyla yeri doldurulmaz bir değerdi.