Güneş ışınlarının ekvatora dik vurduğu ve gece ile gündüzün eşit hale geldiği zamana “ekinoks” deniliyor. Bu durum yılda iki defa gerçekleşiyor; 21 Mart ilkbahar ekinoksu, 23 Eylül sonbahar ekinoksu.

21 Mart daha önemli; kışın bitip baharın başlaması anlamına geliyor. Bu yüzden eskiden beri Doğulu pek çok halkın kültüründe yeni yılın başlangıcı sayılmış, doğanın uyanışı ve bahar bayramı olarak kabul edilmiş.

Bugün, evde oturmak ve çok ciddi (!) konularla ilgilenmek istemedim. Kitaplardan da kaçtım.

Telefondan hava durumuna baktım, hayret, tam 21 dereceyi gösteriyordu.

Özellikle, yeşil bir gömlek ve pantolon giydim ve Karaköprü’nün yeşil alanlarına, parklarına vurdum kendimi.

Bazılarının “çiçek-böcek” deyip ti’ye aldığı ağaçlara, otlara, çiçeklere, kuşlara, böceklere baktım, inceledim, sevdim, fotoğraflarını çektim. Öyle derin felsefi düşüncelere dalmadım. Bir parçası olduğum tabiatı ve hayatı hissetmeye çalıştım.

Küçümseyerek, ottur dediğimiz her bitkinin, böcektir dediğimiz her canlının, yakından bakınca aslında nasıl muazzam bir sanat eseri olduğuna şehadet ettim. O sanatın Sani’ini düşündüm.

Tanıdık, tanımadık, büyük, küçük birçok kişiye selam verdim, tebessüm ettim.

Yoruldum, terledim. Ama sonunda kendimi çok iyi hissederek eve döndüm.

Bu yazının devamında bir kısım çevrelere yönelik eleştirel şeyler de yazdım ama sonunda sildim. Canım istemedi.

Ekli fotoğraflara dikkatle bakın derim. Kendinizi iyi hissedeceksiniz.

Ara sıra tabiata çıkmak, aslımız olan toprağa dokunmak, dünyayı paylaştığımız diğer canlılara bakmak lazım.

Görebilene güzel şeyler çok.