Bu bir hikâye değildir, ibretli bir olaydır.

“Osmanlı Devleti’nin adaletli padişahlarından,

Sultan 3. Murat’ın (1546-1592) devrinde geçmektedir..

Padişah o gün oldukça telaşlıdır.

Veziriazam Siyavuş Paşa (Osmanlı devlet teşkilâtında pâdişâhtan sonra devletin en yüksek rütbeli idarecisi. Sadrazam, “veziriazam” diye de bilinir ve padişahın mutlak vekili olarak devlet işlerini idare ederdi. Sadrazamlara ayrıca “sadr-ı âli, vekil-i mutlak, sahib-i devlet, zat-ı âsafî” gibi unvanlar da verilirdi.) dayanamayıp;

“Hünkârım, canınızı sıkan bir şey mi var?” diye sorar.

“Akşam garip bir rüya gördüm, hayırdır inşallah” der, Sultan Murat! Ve ekler:

“Hayır, mı, şer mi öğreneceğiz, hazırlan, dışarı çıkıyoruz!”

Padişah ve veziriazam, hoca kılığında çıkarlar yola..

Seri adımlarla Beyazıt’a çıkarlar, oradan Vefa,

Zeyrek derken aşağılara doğru sallanırlar.

Unkapanı civarına geldiklerinde,

Yerde yatan bir ceset görürler ve oradaki ahaliye cesedin kime ait olduğunu sorarlar.

Kalabalıktan bir kişi;

“Aman hocam, sakın bulaşma bu cesede! Kırk yıllık komşumuzdur, ama ayyaşın biridir” der ve tafsilata devam eder:

“Aslında iyi sanatkârdır.

Azaplar Çarşısı’nda nalıncıdır.

Fakat kazandıklarını içkiye,

fuhuşa harcar.

Şişelerle şarap taşır evine ve nerede bozuk ahlaklı kadın varsa takar peşine, götürür.

Onu kimse camide de görmemiştir.

Nihayet öldü, mahalleli kurtuldu.”

Daha sonra tüm mahalleli gider.

Koca padişahla veziriazam, cesedin başında kalakalırlar!

Kısa bir şaşkınlıktan sonra;

Sultan Murat vezirine dönerek;

“Herkes gitti ama biz gidemeyiz, şöyle veya böyle bu insan bizim tebaamız. Defini tamamlamak gerekir ve bunu biz yapmalıyız” der!

Siyavuş Paşa; kem-küm etmek istese de, padişah kararlıdır: “Önce naşı kaldıracağız, yıkanmasını, paklanmasını, telkinini, kısacası her şeyini biz yapacağız! Hem rüyadaki hikmeti çözemedik daha!”

“Emredersiniz sultanım” der veziriazam!..

Sultan Murat’la Siyavuş Paşa, yüklenirler cesedi, gelirler Fatih Camii’ne!

Vezir, kefen tabut bulur.

Padişah ise kazanı kaynatır.

Cesedi bir güzel yıkarlar ki, naaş güzelleşir.

Sanki mevtanın alnında bir nur aydınlanır.

Padişahın da, vezirin de kanı ısınmıştır bu adama. Uzatmayalım, meçhul nalıncıyı kefenleyip,

Ardından tabuta yerleştirip,

Musalla taşına yatırırlar.

Ama namaz vaktine daha bir hayli vardır.

Vezir Siyavuş Paşa;

“Sultanım, sorup soruşturmadan cenazeyi buraya getirdik. Belki hanımı ve çocukları vardır” der.

“Haklısın” der padişah,

“Sen burada bekle, ben şöyle bir dolanayım!”

Sultan Murat, bu garip maceranın başladığı noktaya gider,

Padişahın işi ne ki

Yeniden soruşturup nalıncının evini bulur.

Kapıyı yaşlı bir kadın açar.

Hoca kılığındaki cihan padişahından hadiseyi metanetle dinler.

Enteresandır, yaşlı kadın şaşırmamıştır ve sanki bu vefatı bekler gibidir.

Bakın neler söyler kadın padişaha:

“Hakkını helal et evladım, Belli ki çok yorulmuşsun. Bizim efendi, bir âlemdi, vesselam! Akşamlara kadar nalın yapardı…

Ama birinin elinde şarap şişesi görmesin; hemen satın alırdı.

Sonra da getirip helaya dökerdi..

“Niye böyle yapıyorsun?” diye sorduğumda;

“Ümmeti Muhammed, içip günaha girmesin diye” derdi..

Sonra, malum kadınların ücretlerini öder, üstelik onları eve getirirdi..

“Ben şimdi sizin zamanınızı satın aldım, öyleyse şimdi dinlemeniz gerek” derdi kadınlara!

O çeker giderdi,

ben menkıbeler anlatırdım kadınlara..

Mızraklı İlmihal, Hücceti İslâm okurdum…

Tabii ahali bunları bilmezdi ve olmadık iftiralar atarlardı. Hoş, milletin ne düşündüğü umurunda değildi.

O hep uzak mescitlere giderdi..

 “Öyle bir imamın arkasında namaza durmalı ki, tekbir alırken Kabe’yi görmeli” derdi..

Bir gün; “Bak efendi” dedim; “Sen böyle yapıyorsun,

Ama komşular seni kötü belleyecek ve korkarım cenazen ortada kalacak!”

“Haklısın hanım, kimseye zahmet vermeyeyim” dedi ve mezarını bahçeye kendi kazdı.

Ama ben üsteledim; “İş mezarla bitiyor mu, ?

Seni kim yıkar, namazını kim kıldırır?” dedim!

O ana kadar ihtiyar kadını soluksuz dinleyen Osmanlı Devleti’nin kudretli Padişahı 3. Murat heyecanla sorar:

“Ne dedi o zaman?”

“Efendim, önce uzun uzun güldü, sonra da dedi ki;

Allah büyüktür be hatun, hem padişahın işi ne ki, o yıkar!

Muhammed Mimi Efendi

” Peki, kimdir bu kendisini yıkayacak olanı dahi keşfeden keramet ehli insan?

Cibalide medfun bulunan ve Nalıncı Baba olarak da anılan bir evliyadır..

Künyesi; Bergamalı Muhammed Mimi Efendi‘dir.

1592 yılında vefat etti.

Türbesi Unkapanı’nda, eski Cibali tütün fabrikasının arkasında, Haraç zade Camii karşısındadır..

Padişah Sultan Murat, Menkıbede belirtiliği gibi defin işlerini bizzat yaparak mübareği evinin bahçesine defnetti.

Kabri üzerine bir kubbe, önüne bir çeşme koydurdu.

Ve bu cennetmekân zat,

İstanbul’da metfun bulunan sayıları bilinmez nice Allah (cc) dostlarından sadece biridir..

Ruhuna el Fatiha.”

 

*Alıntı.

 

Kıssadan Hisse

Allah’ın bile insanlar hakkındaki hükmünü,

Ömürleri sona erdikten sonra verdiğine inanırken…

KİM OLUYORUZDA;

İnsanları birkaç kez görmek,

İki-üç yazı okumak,

Birkaç dedikodu dinlemekle,

Az bucuk tanımakla yargılama hakkını,

Nereden bulduğumuzu irdelemeli,

Önyargılı olmamalı ve görünüşe aldanmamalıyız.

 

Saygılarımla,