Fethiye Barlas Başhan’ın “Aileme Armağan: Anılarım” kitabı

Geçen hafta Sayın Fethiye Barlas Başhan’ın “Aileme Armağan Anılarım” isimli kitabını okuma şansım oldu.

Bütün samimiyetimle söylüyorum;  Kitap o kadar içtenlikli bir anlatımla kaleme alınmış ki; okuyucunun kitabı bitirmeden elinden bırakacağını zannetmiyorum.  Nitekim ben de öyle yaptım. Üst üste iki defa okuduğum bu güzel anı kitabını tüm dost ve akrabalarıma tavsiye ediyorum.

Yazar beş bölümden oluşan eserinde, eski Urfa evlerini ve hala bazıları devam eden güzel geleneklerimizi çok nefis bir anlatımla dile getirmiş.

Ayrıca Sayın Fethiye hanımefendi, açıklamalarında bu kitabı Cumhuriyetin ilk yıllarından günümüze dek yaşadığı tüm anılarını kendinden sonra gelen ailesindeki nesle aktarmak için yazmış. Çok da güzel örnek bir düşünce..

Dileğim odur ki, her aile gelecek yeni kuşaklara yaşadıklarını yazılı bir şekilde bıraksın.

Bu konuda kaleme alınmış ilk örneklerden biri olduğu için Sayın yazarımızı yürekten kutluyor ve kendisine saygılarımı arz ediyorum. Ayrıca yazarımızın eşi olan Sayın Mehmet Başhan beyefendiye de hürmet ve muhabbetlerimi sunuyorum.

Sevgili okuyucularım,  bildiğiniz gibi; Mehmet Başhan Milli Eğitim Bakanlığı Emekli eski Genel Müdürlerindendir.  Çalıştığı yıllarda Urfa’mıza ve güzel ülkemize çok güzel ve faydalı hizmetlerde bulunmuştur.

Özetle; bu eser örnek alınacak güzel bir anı kitabı olmakla birlikte; gizemli güzellikteki bir şiirle Urfa özlemini de dile getirmektedir.

 Sonuç olarak bu kitabı tanıtmak ve Urfa adına minnettarlığımı ifade etmek amacıyla Fethiye Barlas Başhan’ın “Özlem” şiirini siz kıymetli okuyucularıma sunuyorum;

ÖZLEM

Benim sevgili Urfam,

Doğduğum güzel şehir,

Sana binlerce selam

Senden doğan hasretle;

Sordum esen rüzgara,

Dağların yine dumanlı mı?

Bağlarında bülbüller

Güllere sevdalı mı?

Ben gurbete gideli

Yıldızlar yine yorgan,

Maniler ninni olup,

Sizleri uyutuyor mu?

Urfam sana her gelen

Aşık olup gidiyor,

Yıllar geçse de yine 

Sana koşmak istiyor..

Ben senin ki öz kızın,

Seni nasıl unutsam,

Mümkün mü anılara

Bir ince çizgi çeksem.

Her geçen gün seninle

Daha çok doluyorum,

Senden uzaklaştıkça,

Seninle yaşıyorum.

Fethiye Barlas Başhan

(Ankara, 1977)