Kaldı ki toplumun değer yargılarını hiçe sayıp ilkel davranışlar sergileyen kimseleri halk hiç sevmez ve ret eder. Bu gibilerle karşılaşmamak için de yolunu değiştirir.
Onun için misafirlikte, sokakta, toplu yerlerde, alışverişte, yürürken toplu taşıma araçlarında ve hele hele en önemlisi komşulukta, hasta ziyaretinde, okulda konuşurken, mektup yazarken ve daha bir çok insan davranışlarında terbiye kurallarına yani edep ve adaba uymak zorundayız. Bu kuralların aksine davrananlara ise toplumlar, “Yaban, yontulmamış, terbiye ve nezaket görmemiş bir kimse diye adlandırıp, bu gibilere pek fazla yüz verip irtibat kurmazlar.
Geçen gün akşam eve gitmek üzere semtimize giden şehir otobüslerinden birinde seyahat ediyorum. İkinci durakta elindeki telefonla konuşa konuşa bir şahıs otobüse bindi.

Yaka paça açık, uzamış bir sakalla sala patı bir vaziyette arka koltuğa oturan genç adam, telefon konuşmasına otobüste hiç kimse yokmuş gibi yüksek sesle ve amiyane ifadeler kullanarak devam etmeyi sürdürdü.

Bir ara arkaya dönüp, yüzüne ters ters baktımsa da o bakışımı hiç umursamadı bile. Hiç kimseyi tınmadan yüksek sesle terbiyesiz kaba ve sert bir şekilde konuşmasına devam etti.

Bu edep yoksunu pervasız şahıs,  birinci konuşmasını bitirdikten sonra bu defa da telefonla eşini aradı. Aynı üslupla yemek menüsünü sordu. Canım çok sıkılmıştı.
Bu duruma fazla dayanamayıp, gelen ilk durakta otobüsten indim ve gelen başka bir araçla yoluma devam ettim.