Köşe Yazısı

ANNECİĞİME

Cüneyt Gökçe

Cüneyt Gökçe

Tüm Yazıları Gör

 


 


Anneler, dünyanın en şirin varlıkları. Yılın sadece bir gününün onlara tahsis edilmesi kifayetsizdir. Onlar her an ve her zaman hatırlanmalıdır. Bu yüzden anneler gününde yazdığım şiiri, siz değerli okurlarımla bugün paylaşmak istedim. Böylece anneler gününün dışında da hatırlanmaları gerektiğini vurgulamaya çalıştım. O gün annemin şahsında bütün annelere saygı duyarak şöyle demiştim:


 


Bugün anneler günü; ben senden uzaktayım


Canımı için için yakan bir firaktayım


Tek tesellim; bendeki resmine bakmaktayım


Bu sene böyle oldu; ne olur, affet annem!


 


Affet hem de dua et, bu gariban yavruna


Hayalen dahi olsa misafir et bağrına


Duaların kesilse tam bakamam yarına


Sen hoşgörü timsali gönlü hep rahmet annem!


 


Biliyorum ki Cennet senin rızana bağlı


Şefkatli nazarından mahrum kalanlar dağlı


Hoşnut olduklarınsa sanki ballı ve yağlı


Yağından ve balından var mı bir kısmet annem!


 


Dün gece rüyamdaydın sen ve rahmetli babam


Üstelik Kemina’da hem o şefkatli makam


Uyanınca kanadı benim zahmetli yaram


Senden uzakta olmak ne büyük hasret annem!


 


Babamın vekilisin bizler için teselli


Vekil asil gibidir bu kaide besbelli


İnşaallah duanız bizde olur tecelli


Hem gece hem gündüzde bize dua et annem!


 


Senin sağlığın için sürekli duacıyız


Ömrün uzasın diye Allah’a ricacıyız


Biz sana dua eden abi, kardeş, bacıyız


Saadetli olasın; görmeyesin dert, annem!


 


Şanlıurfa, 09.05.2010


 


 


 


 


 


 

1.613 Yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir