Cüneyt Gökçe
14 Mayıs 2010
Anneler, dünyanın en şirin varlıkları. Yılın sadece bir gününün onlara tahsis edilmesi kifayetsizdir. Onlar her an ve her zaman hatırlanmalıdır. Bu yüzden anneler gününde yazdığım şiiri, siz değerli okurlarımla bugün paylaşmak istedim. Böylece anneler gününün dışında da hatırlanmaları gerektiğini vurgulamaya çalıştım. O gün annemin şahsında bütün annelere saygı duyarak şöyle demiştim:
Bugün anneler günü; ben senden uzaktayım
Canımı için için yakan bir firaktayım
Tek tesellim; bendeki resmine bakmaktayım
Bu sene böyle oldu; ne olur, affet annem!
Affet hem de dua et, bu gariban yavruna
Hayalen dahi olsa misafir et bağrına
Duaların kesilse tam bakamam yarına
Sen hoşgörü timsali gönlü hep rahmet annem!
Biliyorum ki Cennet senin rızana bağlı
Şefkatli nazarından mahrum kalanlar dağlı
Hoşnut olduklarınsa sanki ballı ve yağlı
Yağından ve balından var mı bir kısmet annem!
Dün gece rüyamdaydın sen ve rahmetli babam
Üstelik Kemina’da hem o şefkatli makam
Uyanınca kanadı benim zahmetli yaram
Senden uzakta olmak ne büyük hasret annem!
Babamın vekilisin bizler için teselli
Vekil asil gibidir bu kaide besbelli
İnşaallah duanız bizde olur tecelli
Hem gece hem gündüzde bize dua et annem!
Senin sağlığın için sürekli duacıyız
Ömrün uzasın diye Allah’a ricacıyız
Biz sana dua eden abi, kardeş, bacıyız
Saadetli olasın; görmeyesin dert, annem!
Şanlıurfa, 09.05.2010