Anne; can bulduğunuz, kanıyla beslendiğiniz, maddi manevi geliştiğiniz yüce insan demek. Onun annesi de içinizde aynı duyguları canlandırır.

5 Eylül 2007 günü canım anneannemi ebedi yolculuğa uğurladık. O kadar zor oldu ki kelimelerle tarifi güç. O, hep odanın başucundaki yatağında olacakmış gibi geliyordu bize. Fakat her yaratılan gibi anneannemde dünyadaki son vazifesinide kendine yaraşır biçimde yerine getirdi.

Beni ve kardeşlerimi “kızımın kızı aşımın tuzu” diye severdi. ıçeriye her girdiğimizde ne kadar mutlu olduğu yüzünün her hücresinden belli olurdu.

Bu kış okula giderken onlarda kalmıştım. Her sabah mutlulukla beni uyandırır ve o tombiş sevimli haliyle beni okula hazırladığı daha dün gibi aklımda. Saçlarımı iki yandan örgü yapar, uçlarına tokamı taktıktan sonra, örgülerimi tutar “Ayda kulaç, günde kulaç Necla’nın saçı beline ulaş” diye tekerleme söylerdi her sabah, bıkmadan, gülümsemeyle.

Küçükle nasıl küçük, dertliyle nasıl dertlenileceği, sevinçlinin sevincini nasıl çoğaltabileceği en iyi onunla öğrenilebilirdi. Çocukluğumdan bugüne kadar aklımda onunla ilgili tek oluşan duygu ve düşünce onu ne kadar çok sevdiğimdir.

Kızım dünyaya geldiğinde onunla aralarında çok müthiş ve görülmeye değer bir ilişki meydana geldi. Hastaneden geldiğim gün oturma odasında oturmuştu,  Sudenaz ı kucağına verdiklerinde öyle tatlı baktı ki ve cebinden zıplayan bir top çıkarıp 2 günlük bebeğe verdi.

Beşiğini önüne alıp, sallayıp uyuturdu. Bol etli yuvalak köftesi yaptırıp eline verirdi ki kuvvetli olsun. ıstediği yiyecekleri büyük bir özenle yedirirdi. Sürekli yatmaya başladıktan sonra kızım ona yiyecek getirip yedirmeye başladı.

Çocuklar hiç nankör değildir. 5 yaşında bile olsa sevilmenin ne olduğunu biliyordu ve ona göre davranıyordu.

ınsanoğlu kiminle son görüşmesinin hangisi olduğunu bilemez. Bende bilemedim. Fakat o ebediyete gitmeden önce benden son isteğini gerçekleştirmiş olmanın huzuru var. Hem de 3 saat önce. Bundan yola çıkarak herkesle iyi ayrılmak gerektiğini yaşayarak öğrendim.

Gittiğin yerde çok mutlu ol. Ve çok iyi bil ki  sen çok sevildin ve yerin çok çok belli canım anneannem .

Rabbim sana, iki dedeme ve tüm Müslümanların geçmişine gani gani rahmet etsin.

Haftanın Kitabı : Denizci Hasan Mellah; Ahmet Mithat Efendi

Haftanın sözü    : Kimi insan girdiğinde odayı aydınlatır, kimi de çıktığında .