Urfa; ne kadar bahtsızsan maddeten, o kadar da imrenilesi, kıskanılası, alabildiğine bir zenginliğin var manen…

Gönül adamların var mesela;

Bir çocuğun karşısında bile müeddep, ölçülü, hayâlı…

Olgun bir insanın ahlakıyla mücehhez, ama kibirden, enaniyetten, hodbinlikten farsahlarca uzak…

Eli kalem tutan, tuttuğu kalemi mitralyöz gibi değil ama bir şefkatli ana eli gibi kullanan; överken ölçülü, yererken saygılı ve müeddep…

Artık nesli neredeyse tükenen o kalem efendiliğinin son, nev’i şahsına münhasır, nazik ve beyefendi tarz-ı tahririn bugün yitirdiğimiz müstesna mümessili Mehmet Hulusi Öcal Ağabey…

Çok uzunca söze hacet de yok aslında.

Seni bilen zaten biliyor, bilmeyen, tanıma zevkine erişemeyen ise bilip duyacaktır ki EDİB kelimesinin her manasını cami’ bir şahsiyettin.

Allah rahmetiyle şad eylesin.