İbrahim Halil Okuyan
18 Ağustos 2015
Duvardaki
çatlaktan bakan fare, Çiftlik sahibi ile karısının bir paket açtıklarını gördü.
“İçinde
yiyecek mi var?” derken… Bir baktı ki fare kapanı!!.
Hemen
bahçeye koşup, alarmı verdi: “Evde kapan var! Evde kapan var!” diye bağırdı.
Tavuk
gıdaklayıp, Kafayı kaldırdı ve “Bay fare”, Bu sizin için ciddi bir sorun
olsa da şahsen, Beni ilgilendiren bir tarafı yok ne yazık ki! .
Fare
donup bu sefer koyuna, “Evde kapan var, evde kapan var”! Dedi.
Koyun
konuyla ilgilendi ama kendi hesabına, “Üzgünüm bay fare, vah, vah emin ol senin
için dua edeceğim” dedi.
Fare
bu kez öküze yöneldi: “Evde kapan var!”, “Evde kapan var!”
diye bağırdı nefes nefese.
Öküz:
“Wow, Bay Fare, Senin için üzüldüm, ama burnumu sokacağım bir şey değil.” Dedi.
E
farenin de başını eğip, gitmekten başka çaresi kalmamıştı…
Yalnızlık
ve terk edilmişlik hisleri içinde, fare kapanı ile tek başına basa çıkmaya
çalışacaktı!.
O
aksam evde, alışılmamış bir ses duyuldu.
Sanki
bir kapan, avının üzerine kapanmıştı.
Sese
koşan çiftçinin karısı, karanlıkta kapana, zehirli bir yılanın kuyruğu
kaptırdığını görmemiş. Yılan da onu ısırmıştı..
Çiftçi
karisini hastaneye koşturdu.
Tedavi
sonrası evin hanımı eve ateşli bir şekilde döndü.
E
ateşli insana ne verilir?? Sıcacık bir tavuk çorbası!!!.
Tavuk
acilen pişirilmiş!
Ama
kadın hala iyileşmiyormuş,
Eş
dost ahbap, gelince hasta ziyaretine, çiftçi de sofraya, koyunu çıkarmak
zorunda kalmış!!!. Ama çiftçinin karısı iyileşmemiş; ve ölmüş!!!!!.
Aman
ne kalabalık gelmiş cenazeye, ne kalabalık!!!
Bu
sefer de konukları, doyurmak için kesilen öküz olmuş….
Fareye
de olan biteni deliğinin ardından izlemek kalmış!….
Kısadan
Hisse Onun için bir daha, Seni ilgilendirmeyen bir sorun karşına çıkarsa, bir
düşün!
Birimiz
tehdit altındaysak, hepimiz risk altındayız.
Bu
hayat denen yolculukta ,Birlikte yol almaktayız..
Birbirimizi
kollayıp, güç ve güven paylaşmalıyız.
Unutmayalım.
. . . . .
Hepimiz,
birbirimizin halı tezgâhında hayati önemi olan iplikleriz!!!!
Ve
şöyle ya da böyle, hayatlarımız birlikte dokunuyor.
Saygılarımla..
İbrahim Halil Okuyan
(İnşaat Yüksek Mühendisi)
18.Agustos.2015
Mersin