Yıllardır ayrım yapmadan her gazeteyi, her köşe yazısını, her televizyon haber ve tartışma programlarını izlerim…

Bu davranışım nedeniyle bazılarının “okunur mu, izlenir mi? “yaklaşımı karşısında gülümserken sessiz ıslığımı bir ben duyarım…

Bekir Coşkun yazılarını da uzun yıllardan beri olabildiğince okurken düşünümler bazen örtüşürdü, bazen ayrışırdı…

Urfa’dan ayrılış, Ankara yüksek gazetecilik okulu ve sonrası 47 yıllık gazetecilik yaşamıyla beraber 75 yıllık yaşam…

Bazıları zamanda unutulur, bazıları unutulmaz ve Bekir Coşkun da unutulmayacak,…

*

Bir paylaşımında kendine “Ben Urfa küncüsüyüm” diyen Bekir Coşkun Sonbaharda doğduğu şehre Tülmen köyünde yine bir sonbahar günü…

“Ama sevdiklerimi hep sonbaharda kaybettim…

Her sonbaharda iki çeşme, iki gözüm…”

“Derler ki vakti, saati yoktur ölümün,

Ben sonbaharları sevmiyorum gülüm…” diye yazarken Tülmen ‘de güz gülleri
solgun…

Sonbaharın bu gününde anılarda yolculuk edecekler mahzunlaşacaklar be dayı…

İki çeşme, iki göz yüzde, yürekte senin gülümseyerek söylediğin andaki gibi dayı…

Ayrılığa belki vardı daha ama ülke genelinde oldun bugün yine sevginle, saygınla, çevreciliğinle, dürüstlüğünle, cesur yürekliliğinle, adamlılığınla…

“Kimileri hiç ölmez…

Ölseler bile yaşamaya devam ederler bizde “ demiştin ya sen de ölmeyeceksin bizlerde,
sevenlerinde…

“Eğer diğer canlıları “can” gibi görmezseniz kendi çocuklarınızın kanı sokaklarda
eksik olmaz…

Çünkü asıl “telef” olan insanın vicdanıdır… “

Bir kelime, bir cümle ile anlayabilene yüzlerce düşünce penceresi oluşturabilmek farklılığındı, güzelliğindi…

Dokuzuncu köy, onuncu köy ve fırsat buldukça birkaç günlüğüne geldiğin, bazen rüyalarında gördüğün köyündesin gökgüvercinler göç ederken…

Yaşam sürecinde kimseye “diyet “ borcun olmadı… Kalemini satmadın…

Kimseyi kırmadın, kendini kırdın çevrendekilere sezdirmeden ve gülüm derken
kendine özgü gülümsüyorsun belki de sonbaharda Tülmen köyünde uğurlamaya gelenlere…

İnsanlık, çevre, gelecek, ülke için olması gerekenleri kendine özgü üslubunla
cesurca paylaştın yıllarca…

“Dileyin, kader hiçbirimizi sevdiklerimizden ayırmasın” derken
sevenlerinden ayrılıyorsun bedensel olarak ama düşünsel olarak hep var olacağına inanıyorum…

Güle, güle Urfa küncüsü ışıklarda uyu köyünde…