Kıymetli okuyucularım, yazımın konu başlığındaki cümlenin öyküsünü tamı tamına altmış yıl önce değerli ortaokul öğretmenimiz Kemal beyden dinlemiştim.

Öykü şöyledir:

Büyük İslam âlimlerinden biri olan BEYAZİT-İ BESTAMİ Hazretleri bir gün şehirdeki Akıl Hastanesi’ne gider ve doktorla birlikte bazı hastaları ziyaret eder.

İşte bu ziyaret esnasında, hastalardan biri doktora hitaben; “Sizde aşk hastalığının ilacı var mıdır?” diye sorar.

Doktor, bu soru karşısında her hangi ikna edici bir cevap veremez ve kemali hayretle susar.

O zaman hasta olan ve soruyu soran kişi, “Öyleyse ben cevaplayayım” der ve şöyle söyler:

“Tövbe kökünü istiğfar yaprağı ile karıştırmalı, tevhit tokmağı ile dövmeli, göz yaşı ile yoğurmalı, aşk ateşinde pişirmeli, nısfı leyl’de kanaat kaşığı ile yemeli” deyince; BEYAZİT’i BESTAMİ Hazretleri de şöyle bir cümle söyler:

“Ehli irfanım deyu kimseyi hor görme sen”

Yani; “Ben biliyorum diye böbürlenip, kimseyi hor görme sen” demek istiyor. 

Beyazit üstad çok haklıdır. Çünkü; hayat gerçeği içerisinde defineye malik nice viraneler var.

Dürüst ve şeffaf bir toplumda, lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileği ile kalın sağlıcakla…

Not: NISFI LEYL: Gece yarısı