Necla Cevheri Saatçi
30 Haziran 2010
Unutmak ve yeniden başlamak.
Unutabilmek dünyanın en zor gerçekleştirilebilen eylemi veya duygusudur. İnsan neyi unutmak ister elbette yaşadığı kötü olayları ve duygu travmalarını. Hayatında yeni bir sayfa açabilmek için yaşanan her zorluğun üstüne sünger çekmeli. Herhangi bir giyside oluşan en ufak bir lekeyi temizlemek için uğraşır bazen bu uğraşlar yeterli gelmezde profesyonel yardım almak zorunda kalırız. Her türlü çaba harcansada lekenin belli belirsiz izi kalabilmekte.
Ama insanların yaşadığı zor ve kötü olayların izlerini silmek çok çok daha zordur. Her yaşanan kötü tecrübe sanki dün veya daha kısa zaman önce yaşanmış gibi belleklerde canlılığını korur. İnsanın belleği olan beyninide ne yazık kiş bilgisayardaki gibi bir silme veya temizleme işlemi yapılamamkta.
Yeni başlangıçlar yapabilmek, yaşanan olayların kötü izlerini silebilmeyi ancak her iki tarafında istemesi ve çabalaması sonucunda olur. Her yaşanan kötü olay bir taraf için daha zor gibi görünsede aslında karşılıklı olarak herkese zarar vermekte.
Üstün olma, galip gelme veya tanımlayamadığım birçok düşünce veya istek dolayısıyla kötülükler yapılmakta. Oysa ki yaşam amacı benlik değil biz olmalı. Biz diyebildiğimiz anda yeni yollara çıkabilir ve yolculuğumuza devam edebiliriz.
Şimdi biz demenin tam ve en iyi zamanı. Tererön bizlere verdiği zara ve zaiyat yeterince büyük. Bu büyüklük dahada artmadan dur diyebilmeliyiz. Bu ülkede yaşayan herkes terör yüzünden çok acılar çaekti ve halen çekmeye de devam etmekte.
Herkesin çözümünü istediği bir problemin çözülememesi düşümülemez bile. Hepimiz elimizden geldiğince bu sorunun çözümü için çaba harcamalıyız. Zaman geçip gitmekte ve birçokları terör acısı içinde bu dünyadan göç etti. Gözümüzü arakada bırakmadan huzur içinde ölebilmek için çözüm yolunu aramalı ve bulmalıyız.
Daha mutlu ve huzurlu bir Türkiye için elimizden ne geliyorsa yapabilmek dileğiyle.