Sevgi emektir.  Sevgi hoşgörüdür

Sevgi barıştır. Sevgi kardeşliktir

Sevgi yaşamın kendisidir.

Sevgi çok şey değil, her şeydir.

 

Geçen Pazar günü 14 Şubat Sevgililer günüydü. Bir gün önce havanın da güzel olmasından istifade ederek  Abide kavşağından Balıklıgöl’e kadar yürüdüm ve gördüğüm insan manzaralarını da hafızama kaydettim.

Çarşılar adeta insan kaynıyordu. İş merkezleri dükkanlar ve pasajlar alış veriş yapanlarla tıklım tıklım doluydu yani ekonomik hareketlilik her günden biraz daha fazlalık arz ediyordu.

Günün konusu sevgililer olunca, alış veriş yapanların büyük bir bölümü bu hususu çağrıştıran eşyalar alıyorlardı.

Kimler, niçin, niye ve nasıl uygulamaya koymuşlar ve  su günü dünya “Sevgililer günü” olarak ilan etmişler?  Hani fenada etmemişler. Günümüz insanı bin bir sorunla uğraşırken, bir günde olsa  en azından yılda bir defa sevgiliyi hatırlamak güzel bir şey.

Halbuki sevgi her gün, her an yaşanabilen tabi bir olgudur. Kaldı ki gerçekten bu dünya sevgi

Nedeniyle yaratılmış ve sevgi nedeniyle de bu canlı yaşam halen devam etmektedir.

Özetle; sevgi canlı yaşam içinde çok şey değil her şeydir. Sevginin karşılıklı olması ancak onu sürekli kılar sevilmek için ise mutlaka sevmek gerek. Bakınız Yunus Emre bu konuyu ne güzel açıklıyor.

 “Gelin tanış olalım,

İşi kolay kılalım,

Sevelim sevilelim

Bu dünya kimseye kalmaz”,

 

Yani  ilkin biz sevelim ki sonra sevilmeyi hak edelim. Bazen sevgi aşka da dönüşebilir ve kişiden kişiye göre de anlam ve değer kazanır. Bu bağlamda büyük şairimiz Muhammed Fuzuli’nin söylediği şu mısralardaki güzelliğin yorumunu siz kıymetli okuyucularıma bırakıyorum.

 “Bende, mecnundan füzun, aşıklık istidadı var.

Aşıkı sadık benem, mecnunun ancak adı var”

 

Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileğiyle kalın sağlıcakla…

 

Füzun: Fazla

İstidat: Kabiliyet