Geçen cumartesi günü semt pazarından alışveriş yapmış, elimdeki poşetlerle eve geliyordum ki, apartmanın kapısına geldiğimde yoluma o güne kadar hiç görmediğim sarı bir kedi çıktı.

Kedi sanki benimle konuşuyor gibi ısrarcı bir vaziyette miyavlıyor ve bana bir şeyler anlatmak istiyordu.

Bu durum, dairemizin bulunduğu 4. kata kadar devam etti. Galiba bu kedi çok açıkmış diye düşünüyordum.  Eve girdim, Buzdolabına baktım. Eşimin akşama yemek yapmak için ayırdığı et parçalarından 5 parça ayırıp kapının önünde bekleyen kedinin önüne bıraktım. Et parçalarını ağzına alıp hemen yanımdan ayrıldı. O gittikten sonra düşünüyordum. Bu kedi benim kendisine zarar vermeyecek kadar yaşlı bir kimse olduğumu iç güdüsel olarak biliyor galiba dedim.

Ertesi gün bahçeye indiğimde yine aynı kediyle karşılaştım. Bu defa beni uyarıcı bir şekilde yardım istediğini miyavlayarak tekrarlıyordu. Aniden aklıma bu hayvanın yavrularının olabileceği düşüncesi geldi.

O an sebebini bilemediğim bir heyecan ve hüzünle sanki uyarıldığımı hissettim. Ve hemen Çarhoğlu Camisinin yanında icrayı faaliyet gösteren kasap Ömer’e gidip durumu anlattım.  Hacı Ömer  Canbeyli kardeşim benim sevdiğim gönül dostlarımdan biridir. Bol miktar hazırladığı kedi yiyeceğini bana verdi. Koşa koşa eve geldiğimde kedi yolumu bekliyordu. Et parçalarını önüne koyduğumda,  tam beş defa başka bir  istikamete ve başka bir mekana et parçalarını heyecanla, sevinçle ve telaşla taşıyıp durdu. Neticede anladım ki komşu binada bizim sarı kedinin bakmakla yükümlü olduğu yavruları vardı.

Düşündüm; o kediyi, yavrularını büyük bir özveriyle beslemeye aracı kılan kuvvet , beni de kasap Ömer’e gitmeye ve et parçalarını alıp getirmeye yönlendiren iradede aynı güçtü.. Ve o kudret her şeyi görüp bilen,  Cenabı Allah’tan başka kimse de olmazdı.  Bu olayda ben ve kedi onun mahluklarıydık.  O ikimizi de yönlendiriyordu. 

Demek ki bu olayda da olduğu gibi  iyilik, güzellik ve yardımlaşma Allah’ın varlığına işarettir.  Cenabı hak  birbirine şefkat, merhamet gösteren, dayanışma ve yardımlaşma içinde olan herkesten razı olsun.

Söz sevgiden açılmışken 14 şubat Dünya Sevgililer Günü’nü unutmak olmaz..  Yaşamım boyunca daha doğrusu kendimi bildim bileli iki güzel şeye aşık oldum. Biri aziz vatanım Türkiye, ikincisi de 40 yıllık hayat arkadaşım olan eşimdir.

Ona yazdığım bir şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum:

 

SENıNLE OLMAK

Aya, Güneşe varmak.

ınadına inadına,

Zamana meydan okuyarak,

Seninle olmak, yalnız seninle.

Evrenin gizeminde,

Sonsuzluğun karanlığında,

Yıldız olup,  ışık saçarak

El ele kaymak,

Seninle olmak, yalnız seninle..

                                 Mehmet Göncü

 

 

Dürüst ve şeffaf bir  toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileğiyle kalın sağlıcakla.