Mehmet Göncü
19 Haziran 2006
ınsan denilen bu muhteşem canlıyı tarif etmek, tanımlamak bana göre çok zor bir husus gibi geliyor. Acaba diyorum, her fert ayrı ayrı kâinatın merkezi midir? Veya kendini öyle mi sanıyor? Bilemiyorum. Dikkat ettim, Ademoğlunun diğer canlılardan ayrılan en önemli özellikleri, her fırsatta konuşuyor ve akıl satıyor olmalarıdır. Üstelik herkes kendi aklını satıyor. Israrla başkalarının da almalarını istiyor. Olmazsa zorla kabul ettirmeye çalışıyor. Ama bu zorlamanın altında bireysel menfaatları yatıyor ve ağır basıyor. Velhasıl insanı anlamak çok zor, bir şey. Bakıyorsun herkes savaşa karşı, ama öte yandan Dünyanın bir çok yerinde kanlı çatışmalar oluyor.ınsanlık tarihini inceldiğimiz de görünen manzara hep aynı. Gücü elinde bulunduranlar kendilerini haklı bulmuşlar ve bu haklılıklarına inanarak fikirlerini zorla veya ikna yoluyla kabul ettirmeye çalışmışlardır. Ama meseleyi çözememişlerdir. Eğer çözmüş olsalardı, bugün Dünyadaki fotoğraf böyle mi olurdu. şu an bu gezegende 6,5 milyar insan yaşıyor, bunlara yetecek yaşam enerjisi doğa da fazlası ile var. Ama altıbuçuk milyar insanın neredeyse yarısı aç ve perişan bir halde sürünüyorlar ve korku içinde yaşıyorlar. Etopya’da, Tanzanya’da, Ruanda’da, Bangladeş’te, Irak’ta, Filistin’de, Afganistan’da ve Dünyanın birçok bölgesinde çocuklar gıdasızlıktan, ilaçsızlıktan ölüyorlar. A ma öte yandan bu çirkinliklerin sorumluluları hala konuşuyorlar ve hala akıl satıyorlar, kendileri keyif içinde Dünyayı kandırmaya çalışıyorlar. Bu sabah bir televizyon kanalında dinledim. 2005 yılı itibariyle dünya 1 trilyon 118 milyar dolar parayı silah alımına harcamış. Acaba bu para insanlığın yücelmesine ve mutluluğuna harcanmış olsaydı, Dünyadaki bugünkü dramatik ve trajik tablo yaşanıyor olabilir miydi? Bu konuda gelişmiş ülkeler fazla konuşmasınlar, fotoğraf ortadır ve görünen köye de kılavuz istemez. Bu bağlamla ilgili yıllar önce yazdığım bir şiiri siz değerli Hizmet okuyucuları ile paylaşmak için yorumlarınıza sunuyorum. BU NASIL ış Herkes akıl satıyor, Alanı hiç görmedim. Böyle gelmiş böyle gider, Bu, nasıl iş bilemedim. Tarihin de insanın Yarası hep, kanıyor, ıhmal, ihanet, yalanlarla doluyor. Beş kıtada ademoğlu birbirini kırıyor, Ne acıki içindeki bu vahşeti Hiçbir fikir yenmiyor. Kaldı ki aynı vardan var olmuşuz. Gelin canlar düşünelim, Sevgi bağından derelim, Ağacı kuşu, toprağı taşı, Kardeş sayalım. Sevelim, sevilelim. Sevgi emektir, Sevgi kutsaldır bilelim. Her varlığı dost tutup özdeş olalım. şu kısacık güzel yaşama Temiz geldik, temiz gidelim. Dürüst ve şeffaf bir toplumda; lütufta geride, kahırda önde olan dostlarınızın çok olması dileğiyle kalın sağlıcakla.