1985 Yılı. Soğuk bir şubat akşamı. Viyana’da metrodayım. Yanımda ıstanbul’lu okul arkadaşım Deniz var. Bir heykel sergisinin açılışı için yerin yedi kat dibinde yol alıyoruz. Akşamın erken bir saati ve banliyönün içi tıka basa dolu. şans ya benim de yanı başıma kürklü bir Avusturyalı hatun ve onun sevimli (nasıl sevimliyse) Alman Kurt köpeği düşmüş. ıtin […]
Amerika’nın Irak’a getirdiği demokrasiyi her akşam TV’lerin ana haber bültenlerinde birlikte izliyoruz. Önceki gün gelen demokra-sinin götürdüğü 85 kişinin sonunu izledik. Bir önceki gün ise 45’inin, daha öncesi ise 60’ının. Katliamları yansıtan haberlerde ki görüntülerde bir şey dikkatinizi çekti mi? Patlayan araçlar var, parçalanmış bedenler, kanlar içindeki yaralılar, şivan çeken Iraklılar da var. Ama karelerde […]
GAP’la ilgili yazılar kadar usanarak okuduğunuz bir konu var mı Allah aşkına. Projeden de bıktık, adından da. Otuz yıl oldu, dile kolay. Başladı ama bitmedi. Bitmedi ama bizi bitirdi. Yılların dostu Yusuf Sabri Dişli gerek internette ki, gerekse gazetedeki son yazısında Uluslararası Havalimanı ve kargo taşımacılığını ele almış. Kara Mizah uslübu ile Dişli olayı Yumurtalı […]
“şanlıurfa’nın Ceylanpınar ilçesinde Tarım işçilerini taşıyan kamyon dereye uçtu. Kasasında 40-50 kişinin bulunduğu kamyondakilerden ikisinin cesedi bulunurken, 9 kişinin akıntıya kapılarak kaybolduğu bildirildi” (Ajanslar) Haberle ilgili en çarpıcı görüntüler ıHA ve DHA tarafından basın kuruluşlarına geçilmişti. ıki ajansta olayı sıcağı sıcağına görüntülemiş, sağ kurtulanların azgın dere suları içinde ki yan yatmış kamyon üstünde umutlu bekleyişlerini […]
Değerli meslektaşım Kemal Kapaklı zaman zaman bir cemiyet başkanı olarak önemli değerleri sahiplenir, çıkış yapar. Son sert çıkışı ilgimi çekti. Onu yakinen izlerim. Taa 1974’ten bu yana. O gazeteciliği okurken ben bir kolej öğrencisiydim ve tesadüftür aynı coğrafyanın, aynı semtinde iki sokak ara ile beraberdik. Ben gri pantolonum, lacivert ceketim ile kolej eğitimi alırken, o […]
Yazımın başlığını okuyanların aklına gelen ilk soru şu olacaktır. Niye? Öyle işte… Çünkü AB bize uymuyor. Bizim ona uymadığımız, uyamadığımız gibi. Ve bu daha uzun yıllar böyle süreceğe benzer. Son zamanlarda bana ulaşan ve dile getirmemin istendiği basit bir sorun bunun en büyük örneği. Yapımı biten binaların iskan meselesi. Hızla büyüyen şanlıurfa’da apartmanlar adeta yerden […]
Osmanbey Kampüsüne girdiklerinde Toros marka taksiyi kullanan şoför gözünü yoldan ayırmadan, geriye doğru hafifçe kaykılıp sordu. -Abla nereye? Fahriye babası emniyetten emekli Bekçi Emin’in koluna takılı Serum’u biraz daha yukarı kaldırıp yanıtladı; -Tıp Fakültesi’ne çek. Aynadan arka koltuktaki iki yolcusuna bakan taksici şerif’in gözbebekleri birer soru işaretine dönüşmüştü. “Fakülte mi? Ne fakültesi?” Kısa bir süre […]
1974 Yılıydı. Her yıl olduğu gibi yaz tatillerinde ailemin beni gönderdiği yer ızmir’deydim. Rahmetli Dedemlerin evi ise ızmir Körfezine en hakim semtlerden Eşrefpaşa’daydı. Öğretmen emeklisi dedemin o günlerde akşam eve elinde bir tomar Mavi Defter Kaplama Parşömeni ile geldiğini hatırlıyorum. Yine çok iyi hatırladığım ise o zamanlar şimdiki gibi renk renk defter kaplama kağıtlarının olmadığıydı. […]
şu Göbeklitepe gününden beri benim ilgimi ne yazık ki çekmedi. Hürriyet Gazetesi haberi bir Avrupa Dergisine dayandırarak verdiğinde zaten büyük pot kırmıştı. ılk haberde Göbeklitepe’nin Adem ile Havva’nın Cennet’ten kovulduktan sonra gelip yerleşerek ilk tarımı gerçekleştirdikleri yer olarak vurgulanmıştı. Ne yani şanlıurfa cehennemmiydi? Cennetten kovulan nereye giderdi ki? Benle beraber herkesin kafası karışmıştı. Ama sonrasında […]
şu ulusal medyayı neredeyse 20 yıldır hiç anlayamaz hale geldim. Milyarlar ödeyip transferler yapan, ama aldıkları köşe yazarlarının, açlıktan nefesi kokan insanların olduğu bu ülkede Hanzel ve Gratel hikayesi yazdığı Ulusal Medya’dan bahsediyorum. Yirmi yıldır bunlar bazı siyasilerimizin yerlerini tuttular. Yani konuşup da, daha doğrusu yazıp da, hiçbir şey söylememe gibi bir beceriye sahipler. Ve […]